اختلال میل برانگیختگی جنسی یا FSAD یکی از اختلالات جنسی در بین خانم ها است که درصد شیوع نسبتا بالایی نیز دارد. اختلال برانگیختگی یکی از اختلالات پیچیده در بین زنان است و آمارها نشان می دهد 42 درصد زنان این اختلال را دارند. برای این مشکل دلایل گوناگون عملکردی و یا بیماری بیان می شود.
زمانی که زنان از سوی محرک های جنسی تحریک می شوند، گردش خون آن ها افزایش می یابد و قلبشان جریان خون بیشتری را به سمت نواحی ژنیتال یا تناسلی ارسال می کند. افزایش جریان خون در نواحی تناسلی باعث بزرگ شدن کلیتوریس در آن ها می شود. همچنین این افزایش جریان، یکسری فرایند ها مانند ترشح مواد لیز کننده واژن، آماده سازی واژن و باز شدن طولی و قطری آن را راه اندازی می کند که نشان می دهد واژن برای انجام رابطه ی جنسی و مقاربت آماده است. در زنانی که اختلال میل برانگیختگی جنسی دارند، جریان خون ارسالی به سمت نواحی تناسلی بعد از تحریک افزایش می یابد؛ اما اندام جنسی به آن پاسخ طبیعی نداده و فرایندها راه اندازی نمی شود؛ در نتیجه باعث می شود رابطه جنسی و دخول دردناک و یا مقاربت غیرممکن شود. این اختلال نباید با سردمزاجی و بی میلی اشتباه گرفته شود؛ زیرا در این مشکل، بیمار تمایل و علاقه به برقراری رابطه ی جنسی دارد، اما نمی تواند در آن شرکت کند.

دلایل ایجاد اختلال میل برانگیختگی جنسی زنان

این اختلال در زنان می تواند دلایل پزشکی داشته باشد؛ یعنی فرد، بیماری های مانند فشارخون، دیابت، عفونت های تناسلی یا حساسیت تناسلی دارد و آن ها، زمینه ی ایجاد این میل برانگیختگی جنسی را فراهم کرده اند.
مطالعات نشان می دهد یکی از عمده ترین دلایل ایجادکننده ی این اختلال داروها هستند. برای مثال، داروهایی که در بیماری فشارخون، اختلالات عصبی، استرس و حتی در سرطان ها به مریض داده می شود، می توانند این اختلال را ایجاد یا بر سرعت پیشرفت آن بیافزایند.
گاهی نیز زنان به دلیل عوامل عملکردی، این اختلال را پیدا می کنند. عوامل عملکردی گوناگونی می توانند در ایجاد میل برانگیختگی در زنان موثر باشند. عواملی مانند: پیش نوازی کم در رابطه ی جنسی (که باعث نارضایتی زن از رابطه شده و می تواند حتی او را افسرده کند)، سو استفاده جنسی، افسردگی، استرس، خستگی و ترس از فرزنددار شدن.
محققان معتقدند یکی از این دلایل به تنهایی نمی تواند ایجادکننده ی این اختلال باشد و گاهی در ایجاد آن بیش از چند عامل دخالت دارند.

علائم اختلال برانگیختگی جنسی زنان

علائم اختلال برانگیختگی در بین زنان واضح بوده و به راحتی می توان آن ها را تشخیص داد. این علائم شامل موارد زیر است:

  1. تمایل به رابطه ی جنسی اما دوری از آن به علت درد ناخوشایند هنگام دخول
  2. اگرچه تحریک کافی وجود دارد، اما فرد به ارگاسم نمی رسد.
  3. واژن لیزشدگی خود را ندارد؛ یعنی اگرچه جریان خون به سمت آن افزایش می یابد، اما واژن لیز نمی شود تا برای رابطه آماده باشد.
  4. در این افراد، برانگیختگی برای برقراری رابطه ی جنسی وجود دارد، اما فرد حداکثر لذت را تجربه نمی کند.
  5. مردان هنگام دخول متوجه می شوند که واژن لغزندگی گذشته را ندارد و دخول سخت تر شده است.
  6. زمانی که اندام جنسی توسط مرد تحریک می شود، لذت شدیدی در زن ایجاد نمی شود.

بعضی از زنان با این اختلال، در رابطه ی جنسی شرکت می کنند و هنگامی که می بینند شریک جنسی آن ها لذت می برد، آن ها نیز اصراری بر ارگاسم خودشان ندارد. اما برخی از زنان اصرار دارند که باید در رابطه ی جنسی به ارگاسم برسند و از آن جایی که توانایی آن را ندارند، سعی می کنند که در رابطه اصلا شرکت نکرده و آن را بی توجه به تمایلات شریک جنسی بی فایده می دانند.

پشگیری و درمان اختلال برانگیختگی جنسی زنان

تا کنون درمانی قطعی برای این اختلال در زنان شناخته نشده است؛ اما برخی از راه های درمانی هستند که پزشکان در بعضی از موارد با سنجش شرایط بیمار و دلایل ایجادکننده ی این اختلال، به آن ها توصیه می کنند.

  1. یکی از درمان های توصیه شده، استفاده از داروهای درمان ناباروری مردان است. این داروها می توانند جریان خون ارسالی به سمت نواحی تناسلی را افزایش دهند. استفاده از این روش در بعضی از موارد جواب داده است؛ اما هیچ مقاله یا منبع علمی به صراحت آن را تایید نمی کند.
  2. یکی از روش ها، افزایش سطح هورمون تستوسترون در بدن بیمار است، اما این روش درمانی نیز پاسخ قطعی نداشته و تنها در 4 درصد از افراد باعث بهبود شرایط بیمار شده است.
  3. گاهی پزشکان به افراد دارای اختلال میل برانگیختگی، ورزش هایی را توصیه می کنند که می تواند ماهیچه های کف حفره لگن و همچنین ماهیچه های دیواره واژن را تقویت کند.
  4. برخی از زنان نیز برای برطرف کردن مشکل خشکی واژن، از لیزکننده های خاصی برای رابطه ی جنسی استفاده می کنند.
  5. یکی دیگر از راه هایی که به شوهران این افراد توصیه می شود، این است که پیش از رابطه ی جنسی مدت زمان پیش نوازی را افزایش دهند.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *