آزارخواهی جنسی

اختلال آزارخواهی جنسی در دسته انحرافات جنسی قرار می‌گیرد و گفته می‌شود که فرد مبتلا به انحراف جنسی است اگر فانتزی ها، نیازها یا رفتارهای جنسی شدید و تکرار شونده ای داشته باشد که دارای پتانسیل آن هستند که به خودش یا دیگران آسیب بزنند. فرد مبتلا به آزارخواهی جنسی، به تحقیر شدن، کتک خوردن، بسته شدن یا هر شکل دیگری از درد کشیدن علاقه دارد و با این رفتارها تحریک می شود. اگر افراد دارای چنین ترجیحات جنسی، مشکلات روانی یا اجتماعی دیگری را نیز نشان دهند، به احتمال زیاد مبتلا به اختلال آزارخواهی جنسی تشخیص داده می شوند. اضطراب شدید، احساس گناه و شرم زندگی و همچنین افکار وسواس گونه درباره شرکت در تجربه های آزار دیدن جنسی، را می توان از جمله مشکلات روانی این اشخاص نام برد. اگر شخص دارای علاقه به مازوخیسم جنسی بوده اما هیچ مشکل جدی را در رابطه با دنبال کردن هدف هایش احساس نکند، مبتلا به بیماری آزارخواهی جنسی نیست.

علائم آزارخواهی جنسی یا مازوخیسم جنسی چه چیزهایی هستند؟

• شخص در طول یک دوره دست کم شش ماهه، فانتزی های جنسی شدید عود کننده یا رفتارهایی مبنی بر تحقیر شدن، کتک خوردن، بسته شدن و کارهای دیگری برای رنج کشیدن، را از خود نشان دهد.
• این فانتزی ها و نیازهای جنسی، باعث اضطراب و پریشانی قابل توجه یا اختلال در وضعیت اجتماعی، حرفه ای یا دیگر جنبه های مهم زندگی فرد شده باشد.

اختلال آزارخواهی جنسی چقدر در میان افراد شایع است؟

شیوع مازوخیسم یا آزارخواهی جنسی در جمعیت همه کشورها مشخص نیست، اما به طور مثال یک مطالعه که در استرالیا انجام گرفته، تخمین زده است که ۲.۲ درصد از مردان و ۱.۳ درصد از زنان در فعالیت های مربوط به این اختلال شرکت داشته اند. تحقیق بر روی کسانی که مبتلا به چنین انحراف جنسی هستند، سن میانگین ۱۹.۳ سال را به عنوان زمان شروع اختلال آزارخواهی جنسی گزارش داده اند، اما این احتمال هم وجود دارد که سن شروع اختلال پایین تر باشد. همچنین هنوز هیچ آمار دقیقی درباره تغییر این اختلال در طول زمان وجود ندارد اما احتمالا این بیماری با بالا رفتن سن فرد شکل خفیف تری به خود می گیرد.

اختلال آزارخواهی جنسی معمولا با چه بیماری ها و مشکلات دیگری همراه است؟

تحقیقات موجود در این زمینه، بر روی افراد تحت درمان انجام شده است. این گفته به این معناست که نتایج حاصل از این مطالعه ممکن است با نتایج تحقیق بر روی کل جمعیت مبتلا به این اختلال یکسان نباشد. با این حال، همراه با آزارخواهی جنسی، مشکلاتی نظیر اختلال ترانسوستیک (مردانی که با پوشیدن لباس های زنان تحریک می شوند) خود را نشان داده اند.

اختلال آزارخواهی جنسی چگونه درمان می شود؟

درمان های رایج این اختلال شامل روان درمانی و دارو درمانی است. همچنین تراپی رفتار شناختی به فرد کمک می کند تا دلیل زیربنایی رفتار را پیدا کرده و مهارت هایی را برای مدیریت نیازهای جنسی خود به صورتی سالم تر، پیدا کند. این شکل از درمان گاها با بیزاری درمانی و شکل های مختلفی از تصور/ کاهش حساسیت همراه است که در آن فرد خود را در یک موقعیت تصور کرده و سپس رخدادی منفی و ناخوشایند  را تجربه می کند تا شرطی شده و علاقه اش را به شرکت در آن فعالیت از دست بدهد. بازسازی شناختی (شناسایی و تغییر افکاری که باعث تحریک یک رفتار می شوند) و آموزش و تمرین همدلی نیز در این زمینه کاربرد دارند.  داروهای مختلفی هم برای کاهش سطح گردش تستسترون و کاهش تکرار فانتزی ها و نعوظ های جنسی در این زمینه استفاده می شوند. داروهای ضد افسردگی نیز برای کم کردن میل جنسی کاربرد دارند.