در فرآیند آشنایی ممکن است چند اشتباه بزرگ از طرف ما رخ دهد قصد داریم در مشاوره ی خانواده در اصفهان این اشتباهات را به ترتیب بررسی کنیم:
1- سوالات کافی نمی پرسیم.
بسیاری از ما قبل از شروع یک ارتباط، حتی به اندازه ی زمانی که می خواهیم یک گوشی تلفن همراه بخریم، سوال نمی پرسیم. با همین اشتباه بزرگ، ما فرصت کشف چیزهایی را از دست می دهیم که دانستن آن می تواند درباره ی انتخاب شریک زندگی ما “حیاتی” باشد. به نظر می رسد نپرسیدن سوالات کافی به چند دلیل باشد:
الف- پرسیدن سوال، از جنبه های عاشقانه، به ارتباط صدمه می زند و نمی خواهیم فضای عاشقانه تبدیل به فضای مصاحبه ای شود. اما نباید فراموش کنیم که تنها راه هوشمندانه برای شناخت همسر، سوال کردن است.
ب- نمی خواهیم “جواب سوال های خود” را بدانیم. چون در این فکریم که حتما با فرد مقابل ازدواج خواهیم کرد؛ بنابراین، نمی خواهیم رابطه مان به پایان برسد و یا چیز بدی بشنویم. به همین دلیل به طور ناخودآگاه تلاش می کنیم سوال نپرسیم، چرا که کسی را بعد از مدت ها پیدا کرده ایم که به ما قول ازدواج داده و می خواهیم سرانجامی بگیریم؛ بنابراین نمی خواهیم با سوال کردن این رابطه را خراب کنیم.
ج- می ترسیم “متقابلا” از ما نیز همان سوالات پرسیده شود. وقتی از خود و زندگی خودمان راضی نیستیم یا از گذشته ی خود “شرمساریم” و یا با آن کنار نیامده ایم، یا زمانی که احساس گناه می کنیم و احساس خوبی نسبت به خودمان نداریم، به طرزی ناخودآگاه از پرسیدن سوال طفره می رویم تا از ما نیز همان سوالات پرسیده نشود. اگر فردی به این دلیل از پرسیدن سوال طفره می رود، مورد مهمی است، چراکه وقتی ما احساس عزت نفس و احترام به خود را از دست داده ایم، احتمال این که درگیر یک ازدواج ناموفق شویم بسیار زیاد است.
د- نمی دانیم “درباره ی چه موضوعاتی” باید سوال کنیم. این یعنی ما از ازدواج تصویر روشنی نداریم و نمی دانیم در زندگی مشترک چه اموری از اهمیت برخوردار است، تا درباره آنها سوال کنیم. به نظر می رسد افرادی که به این دلیل سوال نمی پرسند، افرادی هستند که یا نیاز به آموزش جدی دارند و یا این که هنوز به پختگی کامل درباره ازدواج نرسیده اند. پرسیدن سوال شاهراه شناخت دیگران است. هرچه اطلاعات ما درباره ی یک فرد بیشتر باشد، بهتر می توانیم درباره ی او تصمیم بگیریم. یکی از مهم ترین مسائل زمان آشنایی سوالاتی است که باید از فرد مقابل بپرسیم.
2- نشانه های هشدار دهنده و “مشکلات بالقوه” را نادیده می گیریم.
نادیده گرفتن نشانه های هشدار دهنده، یکی از خطرناک ترین اشتباهاتی است که ما در هنگام ازدواج مرتکب می شویم، گاهی اوقات ما چیزی را از طرف مقابل می بینیم که نشانگر این واقعیت است که باید “محتاط تر” باشیم اما خودآگاه یا ناخودآگاه از آن چشم پوشی می کنیم از جمله:
الف- مسائلی را که ما آنها را کم اهمیت جلوه می دهیم مانند: آنقدرها هم خشمگین نیست یا آنقدرها هم مواد مصرف نمی کند.
ب- برخی کارهای او را توجیه می کنیم مانند: کودکی بدی داشته، به همین خاطر زود عصبانی می شود یا چون استرس کاری زیادی دارد، فعلا کمی مواد مصرف می کند.
ج- کارهای او را منطقی جلوه می دهیم مانند: او واقعا باهوش است؛ حیف است به کارهای نامناسب بپردازد، اگر فعلا کار نمی کند در عوض بسیار مطالعه می کند یا او مرد است و مرد ها به طور طبیعی خیلی به زن های دیگر نگاه می کنند.
د- مسائل و مشکلات را انکار کرده، خیلی ساده به قضیه نگاه می کنیم مانند: هیچ کس تا به حال همانند او مرا دوست نداشته است یا چه کسی گفته که او خیلی عصبانی است یا او معتاد نیست فقط بعضی وقت ها به طور تفریحی مواد مصرف می کند، خودم درستش می کنم…
3- عجولانه و زود هنگام، سازش می کنیم.
یکی دیگر از “اشتباهاتی” که در زمان آشنایی مرتکب می شویم این است که ارزش ها، رفتارها و عادت های خود را به سرعت تغییر می هیم تا “وانمود” کنیم، با فرد مقابل توافق و هماهنگی داریم. در ابتدای آشنایی با چشم پوشی و کوتاه آمدن از آنچه که برایمان اهمیت دارد سعی می کنیم که رابطه را حفظ کنیم. در این حالت وقتی متوجه می شویم که عقاید و باور ها و علایق ما به مذاق فرد مقابل خوش نمی آید، ممکن است که برای عقاید، باورها و علایق خود اهمیت کم تری قائل شویم، تا وانمود کنیم که بسیار با هم تفاهم داریم. البته کاملا آشکار است که این یک “تفاهم قلابی و ساختگی” است. سازش های عجولانه معمولا در موارد زیر خود را نشان می دهد:
– چشم پوشی از باور ها و ارزش های خود.
– دست برداشتن از علایق و فعالیت های خود.
– کناره گیری از خانواده و دوستان.
4- تسلیم “نیاز جنسی” می شویم.
وقتی کسی می خواهد ازدواج کند یکی از مسائل عمده ای که در تصمیم گیری صحیح ایجاد مانع می کند، میل جنسی است، اگر کسی نتواند خود را از افسون جاذبه ی جنسی رها کند، احتمال دارد که در دام یک “ازدواج ناموفق” بیافتد. برای این که از این اشتباه مصون باشیم لازم است: با حوصله و بدون عجله در طول زمان با فرد مقابل خود آشنا شویم.
5- تسلیم زرق و برق های مادی و ظاهری می شویم.
در اجتماع ما و در جهان امروزی تاکید بسیار زیادی بر ثروت و پول و وضعیت ظاهری افراد می شود، در عین حال ثروت و شهرت و پول به تنهایی “منحرف کننده و افسونگر” است. ممکن است ما در برابر ثروت و پول، افسون شویم. جاذبه ثروت برای بسیاری از ما خیلی زیاد است. ظاهرا بسیاری از ما فکر می کنیم عوامل فوق در انتخاب های ما تاثیری ندارد اما در واقعیت چنین چیزی کمتر دیده می شود. وقتی یک رابطه صرفا به دلیل مسائل اقتصادی و مادی شکل می گیردرابطه ی ناسالمی را پدید می آورد.
موارد دیگر را در ادامه ی مطالب مشاوره ی خانواده در اصفهان ذکر خواهیم کرد.
6- تعهد را مقدم بر تفاهم می دانیم.
قبل از این که متوجه شویم که با طرف مقابل تفاهم داریم و یا اساسا آیا او همسر مناسبی برای ما هست، یا نه متعهد به ازدواج با او می شویم و سریع قول ازدواج را به او می دهیم. افرادی بیشتر دچار این اشتباه می شوند که:
– بیشتر مایل هستند متاهل باشند تا مجرد.
– آرزومند هستند سر انجامی بگیرند و پی زندگی خودشان بروند.
– از خواستگاری خسته شده اند.
– از طرف دیگران برای ازدواج تحت فشار هستند.
– افرادی که فقط و فقط جنبه های مثبت دیگران را می بینند.
– به لحاظ عاطفی به فرد متعهد شده اند.
7- تردید های خود را نادیده می گیریم.
وقتی در مورد ازدواج با فردی تردید هایی داریم ممکن است آن ها را نادیده بگیریم. برخی از افرادی که تمایلات وسواسی دارند به دلیل وسواس، دائما دچار تردید می شوند. از این افراد که بگذریم بی توجهی به احساسات درونی و تردید هایی که داریم مسلما اشتباه است. زمانی که تردیدی وجود دارد تا وقتی که آن تردید برطرف نشود، نباید ازدواج کرد. نادیده گرفتن تردید ها مشکلی را حل نمی کند. برخی اوقات ما به تردید های خود توجه نمی کنیم چون اعتماد به نفس ما پایین است.
8- “تفاهم” را بر “علاقه و محبت” مقدم می دانیم.
برخی افراد به نظر می رسد که تفاهم بسیار زیادی با هم دارند و به دلیل همین تفاهم به آن ها پیشنهاد می شود که با هم ازدواج کنند. اما علی رغم تفاهم زیادی که با هم دارند، علاقه ای به یکدیگر ندارند و یا بهتر است بگوییم برای یکدیگر جذاب نیستند. معمولا به این افراد توصیه می شود که ازدواج کنند تا پس از ازدواج علاقه و محبت بین آن ها ایجاد شود. لازم است که بدانیم “در صورتی که علاقه و محبتی بین دو نفر به طور خاص وجود نداشته باشد با ازدواج هم گاهی آن علاقه ایجاد نخواهد شد.” در بسیاری از ازدواج های خویشاوندی، یا ازدواج هایی که توسط پدر و مادر ترتیب داده می شود، می توانیم این اشتباه را مشاهده کنیم. درست است که تفاهم در ازدواج لازم است اما کافی نیست. ازدواج زمانی به سامانی موفق خوهد رسید که سه عنصر “علاقه” و “تعهد” و “تفاهم” با هم وجود داشته باشند.
9- باور به این که او را تغییر خواهیم داد.
یکی از باور های بسیار رایج و غلط در اکثر فرهنگ ها این است که ما می توانیم با عشق، توجه و تلاش، همسر خود را تغییر دهیم. به خصوص خانم ها مستعد پذیرش این باور غلط در زمان آشنایی و ازدواج هستند.
10- باور این که پس از ازدواج مشکلات کم می شود.
بسیاری از ما امیدواریم که بعد از ازدواج همه چیز به خیر و خوشی خواهد گذشت. حتی اگر پیش از ازدواج مسائل و مشکلاتی وجود داشته باشد و رابطه دو طرف غیر صمیمانه باشد باز هم فکر می کنیم که با ازدواج همه چیز حل خواهد شد. اما لازم است به این نکته توجه کنیم که آنچه در خلال آشنایی از فرد می بینیم به احتمال بسیار زیاد بعد از ازدواج نیز تداوم خواهد یافت.
یکی از راه های شناسایی فرد مقابل، شناخت خانواده ی اوست. یکی از بهترین شیوه ها برای شناخت فرد “مشاهده ی اوست”، زمانی که با خانواده اش در تعامل است، نوع برخورد فرد با اعضای خانواده و پدر و مادر، شاخصی از رفتار آینده ی او در یک ارتباط صمیمانه است. نوع برخورد و رفتار فرد با خانواده اش، اطلاعات بسیار زیادی به ما می دهد، تا بدین وسیله پیش بینی کنیم که بعد ازدواج، این فرد چگونه با ما برخورد خواهد کرد. اگر فرد در ارتباط با خانواده اش صادق و راحت باشد، احتمالا بعد از ازدواج هم به همین شیوه رفتار خواهد کرد ولی اگر با اعضای خانواده اش با تعارض فراوان و ضدیت رفتار کند، احتمالا همان الگو نیز به رابطه با همسر، تسریع پیدا خواهد کرد.
ما می توانیم با مشاوره ی خانواده در اصفهان این به مشکلات تا حدودی پاسخ دهیم.
برگرفته از کتاب آموزش مهارت های زندگی و خانواده (کار گروهی از مرکز مشاوره ی دانشجویی دانشگاه علم و صنعت ایران)
گروه مشاوره ی خانواده در اصفهان
گرد آورنده: مریم کرچگانی
بدون دیدگاه