در این مقاله جهت ایجاد انگیزه تحصیلی در نوجوانان راه حل هایی توسط متخصصان مشاوره نوجوان در اصفهان، پیشنهاد می شود و همچنین مسئله ی اجتناب از رفتن به مدرسه بررسی می شود.
راه های ایجاد انگیزه تحصیلی در نوجوانان
«من از درس و مدرسه متنفرم، از رفتن به کلاس خوشم نمیاد و درس خواندن را دوست ندارم. هرچه زودتر از درس و مدرسه رها شوم بهتر است!»
بعضی از نوجوان ها احساس می کنند فقط اگر مدارس نبودند، دیگر هیچ کم و کسری در زندگی نداشتند. آن ها وسط کلاس های درس، غرق افکار و خیال بافی های خود می شوند. این نوجوان ها به ندرت سراغ تکالیف درسی می روند و برای امتحان های درسی هیچ مطالعه ای نمی کنند و غالبا هم سعی دارند با تقلب آن ها را پشت سر بگذارند. افتضاح بودن نمرات کارنامه های شان هیچ تأثیری روی آن ها ندارد و به نظرمی رسد که هیچ ارزشی برای یادگیری قائل نیستند و فرقی برای آن ها ندارد که در آینده، چه عاقبتی داشته باشند.
اگر خصوصیات بالا تا حدی در نوجوان شما وجود داشته باشد، این فقدان انگیزه و علاقه حتما شما را دچار احساس نا امیدی و ناکامی کرده است. چرا در حالی که بسیاری از همکلاسی های او مشتاق کسب نمرات خوب هستند، او مطلقا راضی نمی شود یک کتاب را باز کند؟ چرا وقتی خیلی از دانش آموزان دیگر به کنکور و دانشگاه فکر می کنند، او فقط در انتظار تمام شدن مدرسه است و یا حتی به فکر ترک تحصیل است؟
موانع پیش رو برای ایجاد انگیزه تحصیلی
به گفته ی متخصصان مشاوره نوجوان در اصفهان، مسائل زیادی وجود دارند که می توانند حواس نوجوان تان را پرت کنند و مانع از آن شوند که او کارهای مدرسه را جدی بگیرد. اگر نوجوان تان بی انگیزه است از او بپرسید که در مدرسه چه مشکلی دارد. مثلا ممکن است با یک معلم خاص مشکل داشته باشد. گاهی یک مشکل جسمانی وجود دارد و می تواند، از ضعیف بودن چشم ها گرفته تا یک بیماری قند باشد که خوب کنترل نشده است (در این مثال ها، یک عینک یا برنامه غذایی دقیق تر می تواند به او کمک کند و اوضاع روبه راه شود). با یک بررسی پزشکی دقیق می توان مشکلات جسمی موجود را تشخیص داد و درمان کرد. در بعضی از نوجوان ها افسردگی و اعتماد به نفس پایین عامل کاهش انگیزه است.
جالب اینجاست که، درحالی که کسب موفقیت تحصیلی می تواند به آن ها کمک کند تا اعتماد به نفس آسیب دیده ی خود را افزایش دهند، اما چون خودشان را لایق موفقیت نمی دانند، حتی تلاش نمی کنند آن را به دست بیاورند. با مقداری تدریس خصوصی در خارج از مدرسه، اغلب می توان به این نوجوان ها کمک کرد، تا به درس هایی بپردازند که برای آن ها مشکل تر است و از این طریق، بر این جنبه ها، متمرکز شوند. اگر با کار کردن روی درس هایی مثل فرمول های جبر یا مفاهیم ادبیات و غیره بتوانند احساس توانمندی به دست بیاورند، این تجربه های مثبت به آن ها انگیزه می دهد و باعث می شود برای کسب موفقیت در سایر زمینه ها هم تلاش کنند.
در عین حال، حتی اگر نوجوان علاقه ای به صحبت کردن با شما از خود نشان ندهد و برای ایجاد رابطه با شما هیچ تلاشی و فعالیتی نکند، باز هم شما باید با تلاش مضاعف، سعی کنید راه های ارتباطی تان را با او باز نگهدارید. در مورد آن چه در ذهن و قلبش می گذرد با او صحبت کنید. اگر حساسیتی نداشته باشد، می توانید برای او از دوره ی نوجوانی خود تعریف کنید و مثلا بگویید که در دبیرستان برای یادگیری زبان انگلیسی یا فهم جدول های شیمی چه قدر مشکل داشته اید. او را تشویق کنید برای خود اهدافی واقع بینانه انتخاب کند و تلاش کند که به آن ها برسد.
متأسفانه، محصول طبیعی میل نوجوان به استقلال، این است که هر وقت شما بگویید بله، او ناخودآگاه، فورا بگوید نه. یکی از تظاهرات این سرکشی و طغیان دوره ی نوجوانی، افت تحصیلی و نا کامی در مدرسه است. اگر این مسئله اتفاق بیفتد، ممکن است برای اصلاح اوضاع لازم باشد که با افراد متخصص در زمینه ی مشاوره نوجوان در اصفهان شورت کنید. هر وقت نتوانستید با نوجوان تان کنار بیایید، ممکن است یک مشاور ماهر و با تجربه بتواند این کار را برای شما انجام دهد.
اجتناب از مدرسه
در بعضی موارد، وقتی نوجوان به درس و مدرسه بی علاقه می شود، ممکن است علائم و نشانه های این بی میلی فراتر از نمره های بد او در کارنامه ی تحصیلی باشد. ممکن است وقتی به مدرسه نزدیک می شود دچار حملات اضطرابی خیلی شدیدی شود، ممکن است از دل درد، کمر درد، درد قفسه ی سینه یا خستگی شکایت کند. ممکن است فقط به شما بگوید که نمی تواند یا نمی خواهد به مدرسه برود.
اگرچه نوجوان تان این مسائل جسمانی را واقعا احساس می کند، اما این علائم در اثر فشارهای روانی ایجاد می شوند. خود شما هم ممکن است با بعضی از دلایل این مدرسه گریزی آشنا باشید، از قبیل ترس از یک فرد قلدر در مدرسه، درگیری با یک معلم یا مشکلاتی در روابط با والدین و گرفتاری هایی در خانه (اختلافات زناشویی) یا اضطراب و فشار روانی ناشی از ورود به یک مدرسه ی جدید (در آغاز تحصیل در دوره راهنمایی یا دبیرستان).
مخصوصا، مشکلی که به راحتی نمی توانید آن را نادیده بگیرید، خشونت در مدرسه است. بعضی نوجوان ها از رفتن به مدرسه می ترسند، چون نگران سلامتی خود هستند. خشونت در مدارس راهنمایی و دبیرستان در بعضی از شهرهای بزرگ، بویژه در پایتخت کشور ها تقریبا همه گیر شده است. این مسئله نه تنها تهدیدی برای سلامت جسمانی نوجوان ها محسوب می شود، بلکه به فرآیند تحصیلی آن ها هم لطمه می زند. در بعضی از مدارس، شرکت در گروه های تبهکاری، جنگ و نزاع و اخاذی به جای درس و حساب و کتاب، در اولویت اول قرار گرفته اند.
اگر احتمال می دهید که این اضطراب، نوجوان شما را از مدرسه دور کند، لازم است قبل از این که شرایط به طور کلی از کنترل شما خارج شود، اقدام کنید. مسائلی از قبیل خشونت و ارعاب را به اطلاع مسئولان مدرسه برسانید و با آن ها همکاری کنید تا محیط مدرسه را برای فرزند تان امن و راحت کنند. بعضی از مسئولان و مدیران مدارس از طریق برخورد قاطع با افراد مشکل زا، نظم و آرامش را به مدارس بر می گردانند.
به توصیه ی مشاوران ما در زمینه ی مشاوره نوجوان در اصفهان، وقتی محیط مدرسه دوباره امن شد، به نوجوان تان اصرار کنید که دوباره به مدرسه برگردد. احتمالا هر قدر زمان دور بودن او از مدرسه طولانی تر شود، اضطراب های او بیشتر می شوند. در گرما گرم ناله و شکایت های او که چه قدر معده اش می سوزد و درد قفسه ی سینه اش چه قدر وحشتناک است، باید او را به کلاس برگردانید. باید به او بفهمانید، شرایطی که مایه ی وحشت او شده است، مرتفع شده اند.
هرچند که ممکن است وسوسه شوید که به او سخت نگیرید و تا زمانی که مشکلات او کاملا رفع نشده اند، اجازه بدهید دور از مدرسه باشد، اما این کار فقط باعث افزایش اضطراب او می شود. بنابراین باید قاطع باشید! به او یادآوری کنید که رفتن به مدرسه اجباری است. اما در عین حال، باید مطمئن باشید که مشکلات را کاملا و به طور ریشه ای حل کرده اید. یعنی این بحران های خاص را که در سازگاری طبیعی فرزند تان تداخل ایجاد کرده بودند، به طور صحیح تشخیص داده اید و به او کمک کرده اید که این مشکلات را خیلی سریع حل کند.
درضمن، به خاطر داشته باشید، در مواردی که نگرانی نوجوان شما ناشی از خشونت یا درگیری با یک معلم است، ممکن است شما نتوانید به طور کامل از این تجربیات درد آور پیشگیری کنید. اما به هر حال ممکن است بتوانید به او کمک کنید راه حلهایی را انتخاب کند که از اضطرابش بکاهند و فشار موقعیت را کمتر کنند. مشاور مدرسه و همین طور یک فرد متخصص مورد اطمینان نیز می توانند به شما کمک کنند، اما به شرطی که شما زود و به موقع برای گرفتن کمک اقدام کنید و توصیه های آن ها را به کار بگیرید. هرچقدر زمان دور بودن فرزندتان از مدرسه طولانی تر شود، سخت تر می تواند این مشکل را پشت سر بگذارد.
یک نکته ی دیگر درباره ی خشونت در مدارس: در چنین شرایطی، اگر خود نوجوان شما پرخاشگر و متجاوز باشد، باید فورا کاری بکنید، با حرف و عمل خود به نوجوانتان یاد بدهید که خشونت هرگز رفتار قابل قبولی نیست. دسترسی او را به فیلم ها و برنامه های تلویزیونی خشن محدود کنید، چرا که این فیلم ها در ایجاد رفتارهای خشن نقش دارند. در بیشتر موارد، مشورت با افراد متخصص برای نوجوان هایی که به نظر می رسد قادر به کنترل حملات خشم خود نیستند، سودمند و کمک کننده است.
بدون دیدگاه