خشت اول چون نهد معمار کج                                                   تا ثریا می رود دیوار کج

برای شکل گیری هر ارتباطی به آشنایی نیاز داریم هر چه نوع ارتباطی که می خواهیم برقرار کنیم برای ما مهم تر باشد, آشنایی هم اهمیت بیشتری خواهد یافت. ما در آشنایی, تاریخچه زندگی فرد را به دست می آوریم از جمله رفتارها و گفتار های او را زیر نظر می گیریم و به احساسات درونی خود توجه می کنیم. سپس,همه اینها را مبنایی برای ادامه یا پایان در نظر می گیریم. اگر فرد به دنبال ارتباطی بدون هدف باشد, شاید چندان به اشنایی اهمیت ندهد: اما اگر به دنبال ارتباطی هدفمند باشد, قطعا به آشنایی اهمیت خواهد داد. بنابراین, هدف در مرحله آشنایی اهمیتی ویژه دارد ونوع ارتباط را مشخص می کند.

در ازدواج, شما با یک نفر در بالاترین سطح شریک می شوید. با او هم خانه, صاحب فرزند, شریک اقتصادی و با خویشاوندانش خویشاوند می شوید و با او روابطی عاطفی وجنسی برقرار می کنید. بنابراین, آشنایی برای ازدواج مهم ترین نوع آشنایی است, زیرا بر بخش های مهمی از زندگی اثر می گذارد.

وقتی که ازآشنایی صحبت می کنیم, منظورمان آشنایی به منظور ازدواج است. زمانی که هدف از آشنایی ازدواج باشد نوع آشنایی متفاوت با زمانی خواهد بود که هدف امری دیگرباشد, البته آشنایی به منظور ازدواج به این معنی نیست که پس از آشنایی حتما باید ازدواج کنید, بلکه منظور این است که شروع آشنایی با نیت ازدواج باشد. قصد ازدواج به این معنی است که رابطه برای فرد اهمیت و چهار چوب دارد و به دنبال رابطه  ای بی بند و بار نیست. در واقع, فرض ما این است که وقتی, در رابطه ای, فرد مسئولیت پذیر است, یعنی به سنت ازدواج پایبند است. از ارتباط صمیمانه نمی ترسد, وقصد ازدواج دارد. ازدواج موفق مشروط به مسئولیت پذیری وتجربه فرد است: یعنی وقتی کسی می پذیرد ازدواج کند, دشواری های آن را به جان می خرد, به خودش وجهان هستی اعتماد دارد, و از تشکیل خانواده نمی ترسد, به راستی, چنین انسانی متفاوت است از کسی که زیر بار مسئولیت نمی رود,  به خودش و جهان هستی اعتماد ندارد, واز صمیمیت می ترسد. وقتی فردی در رابطه خود با جنس مخالف ادعا می کند که قصد ازدواج دارد, لزوما به این معنی نیست که نیت ازدواج دارد. برای اینکه متوجه شویم نیت فرد از آشنایی پیش از ازدواج در اصفهان چیست نشانه هایی وجود دارد که در ادامه به آن ها اشاره می کنیم :

الف) در دوره آشنایی تقاضای ارتباط جنسی نمی کند؛

ب) ارتباطش را از خانواده مخفی  نمی کند؛

ج) زمان آشنایی را بیش از اندازه طولانی نمی کند؛

د) سعی می کند اطلاعات به دست اورد و تبادل احساسات بسنده نمی کند.

تعریف ما از مرحله آشنایی  پیش از ازدواج در اصفهان این است(فرایند تبادل اطلاعات و عواطف بین دو نفر از جنس مخالف ,به منظور تصمیم گیری برای ازدواج.).

باب آشنایی: دونفر به شیوه ها وراه هایی گوناگون باهم رودر رو و آشنا می شوند. مهم ترین این شیوه ها را می توان در شش حوزه خلاصه کرد:1) محیط زندگی2) میهمانی ها ومراسم3 )معرفی4) محیط مجازی5) مراکز همسریابی6) آشنایی اتفاقی

1) محیط زندگی

محیط زندگی شامل محله, محیط تحصیل و محیط کار است. در این سه محیط اصلی باب بسیاری از آشنایی ها گشوده می شود. محیط زندگی بهترین محیط برای آشنایی است؛ زیرا, ازیک سو, فرد را در محیطی طبیعی با کنش ها و واکنش هایش از نزدیک می بینیم, از سویی دیگر, منابع اطلاعاتی بیشتری در دسترس داریم و می توانیم از افراد زیادی برای کسب اطلاعات کمک بگیریم.

2) میهمانی ها ومراسم

بسیاری از افراد در میهمانی ها و مراسم اجتماعی مختلف با هم آشنا می شوند. جمع شدن انسان ها در کنار یکدیگر فرصت تعامل را افزایش می دهد. باب آشنایی, چه در مراسم شادی چه در مراسم عزا, می تواند باز شود. ولی این آشنایی نباید در مراسم وفات یکی از عزیزان درجه اول فرد صورت گیرد. گاهی اتفاق می افتد که پس از مرگ یکی از نزدیکان درجه اول و برای تسلی خاطر بازمانده, مثلا در مراسم چهلم, اطرافیان به فکر انتخاب همسر برای او می افتند. اما باید بدانیم که ازدواج های که پس از فقدانی جدی روی می دهد معمولا احتمال طلاق در آن ها بیشتر خواهد بود. توصیه می شود پس از مرگ یکی از عزیزان یا پس  از طلاق یا ناکامی در عشق, ببین شش ماه تا یک سال, وارد رابطه جدیدی نشوید تا اثرات فقدان بر طرف شود. به دیگر سخن, در این موقعیت به فرد پیشنهاد می شود که(روزه ارتباطی)بگیرد. این توصیه قدیمی ایرانی در واقع بهترین توصیه است که تا سر سال متوفی صبر کنید وازدواج نکنید. البته, یاد آوری میکنم که روزه ارتباطی برای هر مرگی پیشنهاد نمی شود, بلکه برای مرگ عزیزان درجه اول یا کسانی که برای فرد همان حالت را داشته اند توصیه می شود.

3) معرفی

یکی از شیوه های سنتی آشنایی  پیش از ازدواج در اصفهان معرفی است. ایرانیان از دیر باز ازدواج را امری خیر می دانند, از این رو, معرفی برای ازدواج را نیکو می شمارند .در این شیوه,به فرد معرفی کننده بسیار توجه می شود. هر چه معرفی کننده عاقل تر و دانا تر باشد, اطمینان بیشتری برای آن ازدواج احساس می شود. اما باید توجه داشت که معرفی کننده مطمعن هم نمی تواند موفقیت ازدواج را تضمین کند و بهتر است خود دو طرف نیز درباره یکدیگر تحقیق کنند و اطلاعات به دست آوردند. بهترین کار این است که صرف نظر از معرفی کننده, خود درباره فرد مورد نظر تحقیق کنید تا در هر صورت_چه ازدواج موفق باشد چه نا موفق _مسولیت آن را خود بر عهده بگیرید. یکی از مشکلات امروز جامعه ما این است که معرفی برای ازدواج از طرف گروه همسالان انجام می شود. به یاد داشته باشید که گروه همسالان, به دلیل تجربه اندک, معرفی کنند گان مناسبی نیستند و معمولا معرفی شان همراه با انگیزه ها و هیجانات شخصی است و شما نیز درگیر آن انگیزه ها هیجانات شخصی خواهید شد. آن ها معمولا وقتی خودشان نمی خواهند با کسی ازدواج کنند,و به هر دلیلی دلشان برای طرف می سوزد, او را به سایر دوستان معرفی می کنند ومعمولا باعت ایجاد مشکل در روابط دوستانه می شوند.

4) محیط مجازی

در سال های اخیر, اینترنت یکی از شیوه های آشنایی, به ویژه میان نسل جوان, بوده است. آشنایی در محیط مجازی از راه دور شکل می گیرد که اصلا آشنایی کاملی نیست. برای رفع مشکلات این نوع آشنایی, مهم ترین کار این است که به سرعت با هم روبه رو شوید, یکدیگر را ببینید, وبا واقعیت هم از نزدیک آشنا شوید. ارتباطی اینترنتی طولانی, بدون آشنایی از نزدیک ,می تواند شما را درگیر توهمات و واقعیت های ساختگی کند. آشنایی اینترنتی, معمولا, فقط با یکی یا دو تا از حواس ما صورت می گیرد و ما به اطلاعات غیر کلامی فرد دسترسی نداریم.

5) مراکزهمسر یابی

این گونه مراکز در ایران بسیار اندک است. در حالی که به نظر می رسد باید چنین مراکزی به صورت تخصصی در ایران راه اندازی شود. وجود مراکز همسر یابی برای افرادی که موقعیت های خاص دارند ضرورتی واقعی محسوب می شود. برای مثال, اگر فردی معلول باشد یا شرایط ژنتیکی ویژه ای داشته باشد, طبیعتا نمی تواند با هر کسی ازدواج کند. یافتن فردی با شرایط ویژه برای خا نواده ها و افراد مشکل است, در نتیجه, چنین مراکزی می تواند افرادی با شرایط خاص را به هم معرفی کند.

6) آشنایی اتفاقی

گاهی افراد اتفاقی با هم آشنا می شوند, مثلا  گذر از خیابان,هنگام کوه پیمایی یا مواردی از این دست. در این شیوه, اطلاعات دو طرف از یکدیگر بسیار اندک است و حتما باید اطلاعات بیشتر ی از هم به دست آورند.

ما نمی توانیم حکم کنیم که هر گاه دو نفر به شیوه اتفاقی با هم آشنا شدند, ازدواجی نا موفق خواهند داشت, بلکه میزان آشنایی ملاک است. در این شیوه, افراد باید اطلا عات بیشتری از یکدیگر کسب کنند و با هم بیشتر آشنا شوند. یکی از مشکلان آشنایی اتفاقی این است که در بسیاری موارد دو نفر, قبل از به دست آوردن اطلاعات لازم, در گیر روابط عاطفی می شوند. در نتیجه زمانی هم که اطلاعات کافی از یکدیگر به دست می اوردند دیگر نمی توانند از هم جدا شوند. مثلا, اگر فرد مطلع شود که پدر طرف مقابل قاتل یا دزد است, به دلیل به وجود آمدن روابط عاطفی, سعی می کند موقعیت را بپذیرد. بنابراین, در این نوع آشنایی توصیه می شودکه قبل از عمیق شدن روابط عاطفی, درباره خانواده, موقعیت زندگی, و سایر موارد اطلاعات لازم کسب شود.

منبع:آموزش پیش ازدواج (مهدی میر محمد صادقی)

گردآورنده:فرینوش محمدی برنجگانی

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *